Diyarbakır’da uzun yıllardır daha çok kırsal kesimlerde mezarlık yapan Barış Karabulut, hemen her kazımda gördüğü manzara karşısında ilk günkü gibi donup kalıyor.

Kağıtlara çizilen kadın figürleri, kaşıklar, kuzu kafaları, kutulara yerleştirilen büyülerle karşılaşan Karabulut, bunları kırıp yakarak imha ediyor.

15 yılda 100’e yakın büyü ile karşılaşan Karabulut, bu işi yapan diğer arkadaşlarının da benzer durumla karılaştığını, onların da büyüleri yakıp imha ettiğini söyledi. Karabulut, ”Köylerde ve farklı bölgelerdeki mezar taşlarını yapıyoruz. Büyüleri biz mezar yaparken buluyoruz. Mezarı açarken, düzeltirken, kalıbı bağlarken, önümüze bir veya iki kürek vurduktan sonra çıkıyor zaten. Büyüleri gördükten sonra imha ediyoruz. Kağıt ise yakıyoruz, tahta olsa kırıp yakıyoruz. Koyun kafası olduğu zaman parçalıyoruz. Genellikle bunlara eski mezarlıklarda denk geliyoruz. 80’li, 90’lı 2000’li yıllarda ölenlerin mezarlarında görüyoruz genellikle. Bir de ilçelere gidip mezar yaptığımız zaman görüyoruz. Bulduklarımızı yakıp imha ediyoruz. Büyülerin neden mezara koyulduğu ile ilgili yaptığımız araştırmada, büyünün etkisinin sonsuza kadar devam etmesi nedeni ile olduğunu öğrendik. Ölüye değil diriye yapılıyor, mezara koymalarının sebebi sadece ölüme kadar devam etsin diye. Çoğunlukla kağıt var, kaşık yapan da oluyor. Bundan bir ay önce atletlerin üzerinden kesip yazmışlar ve kutuya koymuşlar. 15 yıldır bu işteyim 70-80 tane büyü buldum. Benim dışımda diğer mezarcı arkadaşlarım da buluyor. Onlar da bizim gibi yakıp imha ediyorlar” dedi.